Drzewo życia w zimowych obrzędach.

Drzewo życia w zimowych obrzędach.

Jak dąb i jemioła stały się symbolami odrodzenia i mocy?

Symbol Drzewa Życia jest jednym z najstarszych i najbardziej uniwersalnych w historii ludzkości. Występuje w mitologiach, wierzeniach i kulturach na całym świecie. Jego geneza jest głęboko zakorzeniona w potrzebie zrozumienia cyklów życia, połączenia człowieka z naturą oraz związku między światem fizycznym i duchowym.

I tak w mroźnych zimowych miesiącach, gdy świat zdawał się zamierać pod ciężarem śniegu i ciszy, także Celtowie znajdowali nadzieję i siłę w jednym z najpotężniejszych symboli – Drzewie Życia. Pomimo pozornego zimowe zastygnięcia natury, Drzewo Życia przypominało, że wszystko ma swoje miejsce i czas. Dla ówczesnych jego korzenie symbolizowały przeszłość, pień – teraźniejszość, a gałęzie – przyszłość. W Drzewie Życia Celtowie znajdowali pocieszenie i siłę, by przetrwać zimowe mrozy i witać nowe początki. W celtyckiej tradycji obraz Drzewa Życia – potężnego symbolu jedności wszystkich aspektów istnienia - tworzyły szczególnie dąb i jemioła. Drzewo Życia łączyło ziemię, niebo i zaświaty, będąc przypomnieniem o cyklach życia, śmierci i odrodzenia.

Dąb – strażnik życia i mądrości

Dąb, nazywany przez Celtów „królem lasów”, był symbolem trwałości, siły i odrodzenia. Żyjący do tysiąca lat, ten który oglądał kolejne losy co najmniej kilkunastu ludzkich pokoleń, dąb trwał niewzruszony przypominając, że życie zawsze znajduje sposób, by przetrwać.

W mitologii celtyckiej dąb był często postrzegany jako połączenie między światem ludzi a zaświatami. Jego korzenie wnikały głęboko w ziemię, symbolizując przeszłość i mądrość przodków, podczas gdy jego gałęzie sięgały wysoko w niebo, łącząc ludzi z bogami i przyszłością.

• Przeprowadzano zimowe rytuały z dębem. Podczas przesilenia zimowego Celtowie gromadzili się wokół dębów, by oddać hołd ich mocy. Wierzono, że dotknięcie pnia dębu w tym szczególnym czasie pomaga odzyskać siły i ochronę na nadchodzący rok.

• Dąb traktowano jako symbol odrodzenia. Nawet w najciemniejszym okresie zimy dąb przypominał, że życie trwa, a wiosna jest tuż za rogiem.

Jemioła – święty dar zimy

Jemioła, rosnąca wysoko na gałęziach drzew, a często w ich koronach, była dla Celtów symbolem magii, ochrony i odrodzenia. Jej zielone liście i czerwone, białe lub złote jagody były znakiem życia, które przetrwa każdą zimę.

Druidzi, kapłani celtyccy, uważali jemiołę za dar od bogów, szczególnie jeśli rosła na dębach (a działo się to rzadko). Zbieranie jemioły z dębów było jednym z najważniejszych rytuałów zimowych, obejmującym święte drzewo i jego magicznego gościa.

• Rytuał zbierania jemioły. W czasie zimowego przesilenia druidzi wspinali się na drzewa, aby zebrać jemiołę, używając złotych sierpów. Jemioła nigdy nie mogła dotknąć ziemi, gdyż straciłaby swoje magiczne właściwości. Zbierana była z najwyższą czcią i przechowywana jako talizman ochronny.

• Jemioła traktowana jako symbol miłości i pokoju. Wierzono, że jemioła przynosi harmonię i chroni przed złem. Tradycja wieszania jej nad drzwiami, by zapewnić domowi ochronę, ma swoje korzenie w tych celtyckich wierzeniach. Potem zaadaptowano ją również w tradycjach chrześcijańskich i ten zwyczaj trwa do dzisiaj.

Dąb i jemioła, dwie rośliny głęboko zakorzenione w wierzeniach celtyckich, stały się nie tylko znakami przetrwania, ale także odrodzenia, mocy i duchowej harmonii. Obrzędy zimowe, w tym celebracje przesilenia zimowego, były dla Celtów momentem, kiedy życie i śmierć łączyły się w harmonijnym tańcu, przypominając o cyklach natury, w których tkwiła głęboka mądrość. Dąb i jemioła, choć tak różne, uzupełniały się w doskonałej harmonii. Razem przypominały, że nawet w mrozie i ciemności zimy kryje się życie i wiara w odrodzenie, a siła i delikatność, trwałość i zmienność mogą istnieć razem, tworząc piękną całość.

Lekcje dla nas – jak korzystać z symboliki dębu i jemioły?

Dziś również możemy czerpać inspirację z celtyckich obrzędów związanych z dębem i jemiołą. To, co przetrwało przez wieki, niesie uniwersalne przesłania, które można wprowadzić do codziennego życia:

• Znajdź swoją wewnętrzną siłę. Tak jak dąb trwa mimo przeciwności, tak Ty możesz odnaleźć w sobie siłę, by przetrwać trudne chwile. Połącz się z naturą, by znaleźć równowagę i spokój.

• Dbaj o harmonię. Jemioła symbolizuje miłość i pokój – zadbaj o swoje relacje, wprowadzając do nich więcej serdeczności i wyrozumiałości.

• Celebruj cykle życia. Zima to czas odpoczynku i refleksji. Pozwól sobie na chwilę zatrzymania, by przygotować się na nowe początki, które przyniesie wiosna.

• Stwórz rytuał. Wprowadź do swojego życia rytuały inspirowane celtycką symboliką. Może to być zapalenie świecy przy dębowej gałęzi lub powieszenie jemioły nad drzwiami z intencją ochrony i miłości.

Jak to zrobić konkretnie? Jeśli chcesz poznać więcej, zapraszam na szkolenia i warsztaty:

https://wellbeinglifeacademy.com/ i

https://akademia.agawip.com/next/public/catalog

Gdy tej zimy spojrzysz na zieleń jemioły lub majestatyczne gałęzie dębu, przypomnij sobie o ich przesłaniu: życie zawsze znajduje drogę, a mroźny czas jest tylko częścią większego cyklu.